BREDA/DORDRECHT – Nooit eerder heeft een beslissingswedstrijd zoveel onduidelijkheid verschaft als vanmiddag. De wedstrijd tussen DFC en RBC in Breda leverde een 1-0 overwinning op voor de Dordtenaren na 90 minuten. En dat zou genoeg moeten zijn voor een plek in de hoofdklasse en later misschien de nieuwe Eredivisie. Maar welke uitslag er nu in de boeken verschijnt is een compleet raadsel.
Maar de blijdschap zou ook nog steeds voor niets kunnen zijn. De Dordtenaren kunnen zelfs nog als verliezer aangewezen worden. De commissie, die alle bezwaren namens de KNVB beoordeelt, moet nu duidelijkheid geven.
De beslissingswedstrijd was nodig na de fusie tussen de amateur- en de profvoetballers, eind vorig jaar. De teams werden samengevoegd in vier klassen van veertien teams. De nummers één tot en met negen gingen door naar de nieuwe hoofdklasse.
Uit de twee hoofdklassen komen de ploegen voor de nieuw te vormen Eredivisie. DFC uit Dordrecht en RBC uit Roosendaal eindigden als nummers negen en tien met een gelijk aantal punten. Een beslissingswedstrijd in Breda moest duidelijkheid brengen. De winnaar plaatst zich voor de hoofdklasse.
Nerveus
De 14.000 toeschouwers op het NAC-terrein aan de Beatrixstraat zagen vanmiddag de hele wedstrijd twee bijzonder nerveuze ploegen. Het venijn van de wedstrijd zat duidelijk in de slotfase. Negen minuten voor tijd werd RBC-speler Bindels in het strafschopgebied gehaakt door linksback Jan Advocaat.
De jonge ingevallen doelman Klein, die de gebelsseerde Van den Bergh verving, ontpopte zich tot de held van de dag. Hij stopte de strafschop van Cees Cools.
Een paar minuten later was het wel raak aan de andere kant. Piet van Es schoot de bal onhoudbaar achter doelman Piet van Osta.
Een paar minuten later blies de scheidsrechter voor het einde van de wedstrijd. De talrijk meegereisde Dordtse supporters namen bezit van het veld om feest te vieren met de supporters. Doelman Klein ging op de schouders en het bestuur van NAC kwam met bloemen voor de Dordtenaren.
Of toch niet…?
Maar RBC greep nog naar een laatste strohalm. Ze dienden twee protesten in. Ten eerste zou Piet van Es voorafgaand aan zijn doelpunt de bal met de hand beroerd hebben. En doelman Klein (DFC) zou bij de strafschop te vroeg bewogen hebben. Beide gevallen waren niet waargenomen door de scheidsrechter Beltman en de grensrechters.
In beide gevallen moet de bezwaarcommissie van de KNVB nu uitspraak doen. Maar zoals de regels nu voorschrijven moet de strafschop van Bindels worden overgenomen. Maar dat was nog best lastig. Op het veld was namelijk nog steeds een feest gaande, met de spelers van DFC als centraal middelpunt.
De speaker riep om dat de strafschop opnieuw genomen moest worden, na het Brabantse protest. De geruchtenmachine draaide toen al volop en veel toeschouwers hadden alweer een plekje op de tribune opgezocht.
Maar niet iedereen ging uit eigen beweging van het veld af en dus moest de politie eraan te pas komen om alle feestende voetbalsupporters –waarschijnlijk met enige tegenzin- weer achter de hekken te krijgen. De DFC-spelers werden bijgepraat en de strafschop werd opnieuw genomen. Cools faalde dit keer niet; 1-1.
En dus was er een verlenging nodig.
Het onverwachte toetje (een verlenging van twee keer 7,5 minuut) leverde alsnog een DFC-doelpunt op. Na vijf minuten soleerde linkshalf Koos Schaap richting het RBC-doel en passeerde Van Osta opnieuw. Na deze ‘golden goal’ volgde meteen het eindsignaal van de scheidsrechter. De stand op het scorebord was toen DFC – RBC: 2-1.
Wachten op de protestcommissie
Maar wat nu de definitieve einduitslag wordt is nog altijd een groot mysterie. Het kan 1-0 of 2-1 worden. De kansen voor DFC zien er in ieder geval goed uit. Maar ook 0-1 is nog altijd een mogelijkheid.
De protestcommissie moet de bezwaren van RBC in behandeling gaan nemen. Als het protest rondom de 1-0 van Piet van Es wordt gehonoreerd, dan wordt de goal alsnog afgekeurd.
Als het tweede protest ook wordt gehonoreerd, dan verdwijnt de succesvolle strafschop van Cools in de boeken. Dan blijft er een 1-0 overwinning voor RBC over.
Maar omdat de scheidsrechter en grensrechters niets onregelmentairs hebben gezien, ziet het er niet naar uit dat de protesten worden goedgekeurd. In dat geval is de verlenging niet nodig en blijft de 1-0 overwinning voor DFC staan.
Wanneer de protestcommissie met een uitspraak komt is nog niet bekend.
[column size=one_third position=first ]
Hoe ging het verder?
Interessant is hoe de plaatselijke media verschillend over de wedstrijd schreef. Volgens De Stem, een Brabantse krant, ‘zagen duizenden West-Brabantse, maar ook tientallen sportieve Dordtse supporters’ dat Van Es de bal met de hand had meegenomen. Als je daar het verslag van De Dordtenaar tegenover zet: ‘Van Es zou hands gemaakt hebben. Maar ook in dit geval hadden scheidsrechter en grensrechter geen overtreding geconstateerd.’
De protestcommissie kwam op 13 juli bij elkaar om de protesten van RBC te bespreken. Beide protesten werden verworpen. De 1-0 van Piet van Es bleef staan en de gemiste strafschop van Cools hoefde niet overgenomen te worden.
Daarmee was DFC ruim anderhalve week later eindelijk zeker van het verblijf in de hoofdklasse, net als EBOH en Emma, de andere twee Dordtse profclubs. Daarmee was DFC de laatste club die met pen ingevuld kon worden bij de deelnemers van de Hoofdklasse.
In de hoofdklasse gingen de nummers één tot en met acht naar de Eredivisie. De nummers negen gingen naar een nacompetitie, waar ze met de drie kampioenen van de Eerste Klasse nog een halve competitie speelden voor twee plekken in de Eredivisie.
[/column]
[column size=one_third position=middle ]
DFC miste die nacompetitie op een haar na. Ook dit keer eindigde het het met een gelijk aantal punten met de belangrijkste concurrent, GVAV (het huidige FC Groningen). Er kwam wéér een beslissingswedstrijd, dit keer in Alkmaar.
Voor 13.000 toeschouwers stond het na negentig minuten 3-3. Maar in de eerste minuut van de verlenging scoorde GVAV de 4-3, zodat zij naar de nacompetitie mochten (met onder meer eerste-klasse kampioen Hermes DVS uit Schiedam). GVAV won die nacompetitie en ging naar de Eredivisie.
DFC plaatste zich uiteindelijk voor de Eerste Divisie. Het kwam in de jaren daarna nog een paar keer dichtbij de Eredivisie maar de Dordtse club zou het hoogste niveau niet meer halen. Pas nadat er een afscheiding was van profafdeling FC Dordrecht werd pas het hoogste niveau gehaald in 1983 als DS’79.
RBC kwam terecht in de Tweede Divisie. Het promoveerde een paar jaar later, maar verdween uit het betaald voetbal na de grote sanering van 1972. Het maakte een terugkeer in het betaald voetbal in 1983, in de Eerste Divisie. Ook de Brabanders slaagden erin om het hoogste niveau te halen, in 2000. In 2011 ging de club failliet.
[/column]
[column size=one_third position=last ]
Bronnen:
De Stem – 4 juli 1955 – Noodlottige nederlaag (?) van RBC tegen DFC
De Dordtenaar – 4 juli 1955 – Ook D.F.C. in de hoofdklasse
De Volkskrant – 4 juli 1955 – Twee protesten van RBC
Het Vrije Volk – 4 juli 1955 – DFC klopt RBC met nog onbekende cijfers
De foto’s zijn afkomstig uit het archief van DFC. Een grote dank gaat uit naar Arie Heijstek, archivaris van de club.
Tekst: Dave Datema
Gepubliceerd op:
Verhaalnummer: 118
[/column]