SCHEVENINGEN – Wat een feest had moeten worden met internationale liedjes uit heel Europa werd een keiharde ruzie met beschuldigingen over en weer. Singing Europa ’69 werd niet het succesnummer en leverde uiteindelijk ook twee hele boze ‘winnaars’ op: België en Spanje.
Tijdens de slotavond van het ‘alternatieve songfestival’ in het Kurhaus ging de strijd om de winst (en het bijbehorende prijzengeld en publiciteit) tussen de Belgen en Spanjaarden. Maar na het Belgische optreden gaf het Spaanse jurylid opvallend weinig punten aan de Belgische Hoe Harris, Rita Deneve en het Wallace Collection.
Het Wallace Collection, een deel van de Belgische inzending voor Singing Europa ’69. Foto: Nationaal Archief/Anefo
Terwijl de meeste landen met 18 tot 20 punten kwamen voor de Belgen, gaf de Spanjaard een 5. Dat leverde hem behoorlijk wat boegeroep uit het publiek op, dat ook wel kon zien dat dit doorgestoken kaart was. Het zorgde ervoor dat Spanje op 240 punten eindigde en België op 239.
“Pure corruptie”, riep de Belgische ploegleider Louis van Rymenant witheet van woede, nadat de jury Spanje tot winnaar had uitgeroepen. De jury trok zich na de uitslag meteen terug in een van de zalen van het Kurhaus.
“Pure corruptie”
(Louis van Rymenant, ploegleider België)
Enkele uren later kwam voorzitter Paramor van de jury met een compromis: Spanje en België zouden allebei op de eerste plek eindigen. “De jury herroept de einduitslag en verklaart, dat de Spaanse en Belgische ploegen beide op de eerste plaats zijn geklasseerd.”
Ook dat was geen oplossing volgens Van Rymenant die uit zijn slof schoot bij een verslaggever van Het Vrije Volk. “Wij een eerste plaats of helemaal niets, geen gedeelde plaats. Als ik m’n geld niet krijg, begin ik een gerechtelijke procedure”
De jury bij Singing Europa. Foto: Nationaal Archief/Anefo
Belangen
Later bleek dat het Spaanse jurylid zo zijn redenen had om een Belgische overwinning te saboteren. Het jurylid was directeur van de platenmaatschappij Belter, waar alle leden van de Spaanse ploeg voor werkten. Winst zou veel publiciteit betekenen en dat was weer goed voor de platenmaatschappij.
De andere juryleden waren daarvan op de hoogte en drongen na de bekendmaking van de uitslag aan op een vergadering.
Het Spaanse jurylid, Joaquin Alfonso, vertrok na het juryberaad meteen naar zijn hotel. Hij bleef erbij dat hij de Belgen in de finale veel slechter vond dan tijdens de voorronde. De organisatie was van te voren op de hoogte van de band die Alfonso had met de artiesten, beweerde het jurylid tegen de toegestroomde media. Ook de andere juryleden zouden voor het begin van het festival op de hoogte zijn geweest.
Zo is het zelfs zo dat de Belgische ploegleider Van Rymenant en Alfonso ook al zakelijke contacten hadden. “Of ik daar nu nog mee door ga? Nee”, zei de Belgische leider boos.
Lou van Rees (rechts), impressario en organisator van Singing Europa ’69. Foto: Nationaal Archief/Anefo
Nee, Spanje wint
Organisator Lou van Rees, die een paar dagen geleden nog luidkeels verkondigde dat er volgend jaar weer een Singing Europe zou komen, was helemaal niet blij met de compromis die de jury had gevonden. In een late verklaring liet de impresario weten dat de beslissing van de jury op geen enkel reglement was gebaseerd en is feite nergens op sloeg.
Van Rees bleef erbij dat de uitslag bleef staan zoals hij op de televisie en de radio was uitgezonden met Spanje als winnaar en België als tweede.
De Belgen hebben aangekondigd dat ze in de volgende week contact zullen zoeken met Reinder Zwolsman, projectontwikkelaar en de grote financiële man achter het festival.
Liedjesfestijn
Aan Singing Europe deden vijftien landenteams mee. Op de eerste avonden kwamen steeds een paar landen in actie. Elk land levert een solist(e) en een paar muzikanten. Er volgen dan drie optredens die beoordeeld worden.
De zes landen met de meeste punten gingen door naar de finale. Spanje, België, Frankrijk, Joegoslavië, Engeland en Tsjecho-Slowakije kwamen vandaag in actie. Na Spanje en België eindigde de Fransen op de derde plek.
Organisator en impressario Lou van Rees. Foto: Nationaal Archief/Anefo
Voor de Nederlands zanger Ben Cramer was er een klein succesje. Hij krijgt van de Belgische minister voor Cultuur de prijs voor de beste act.
Singing Europe had vooral het Nederlandse alternatief moeten zijn voor het jaarlijkse Knokkefestival, dat volgende week plaatsvind. Ook dat festival is niet vies van een relletje meer of minder. Maar de problemen zijn vaak niet zo groot als nu in Scheveningen.
Maar naast de chaos rondom de eindoverwinning was er meer kritiek op het evenement. Sommige deelnemende landen waren ondermaats. Zo stuurde Hongarije een pianist die normaal gesproken in een bar in Boedapest speelt.
Hoe ging het verder?
Lou van Rees wilde met Singing Europe een onvergetelijke indruk achterlaten. Het is maar de vraag of hij dat op deze manier bedoelde.
Vooral de Volkskrant was hard in haar oordeel over organisator Lou van Rees:
“Een totale mislukking. Een festival met een overvloed aan ‘artiesten’ die gewoon nog ’n tijdje bij moeder thuis tussen de Luxemburgse, Zweedse, Italiaanse en Zwitserse schuifdeuren hadden moeten blijven oefenen.”
(Volkskrant, 10-07-1969)
Een week na Singing Europe staat een liedjesfestijn gepland in Knokke (België), maar er wordt snel besloten om deze wedstrijd maar niet op televisie uit te zenden.
De media is eensgezind over het festival: het is een gigantische flop, vooral door de rel op het einde. Lou van Rees noemt een week later de pers ‘vooringenomen’.
Van zijn voornemen op het jaar erna weer een liedjesfestival te organiseren moet Lou van Rees al binnen een paar maanden terugkomen. Het wordt 1971, laat hij dan weten. Maar ook dan blijft het stil. Een nieuw Singing Europe komt er uiteindelijk nooit.
Lou van Rees zou nog zeker tien jaar lang doorgaan als een van de grootste en bekendste impresario’s van Nederland. Singing Europe was niet meer dan een kleine smet op zijn blazoen.
Bronnen:
Het Vrije Volk – 10-07-1969 – Belgische ploegleider: Corruptie!
Algemeen Handelsblad – 10-07-1969 – Spanje moeizaam winnaar
Auteur: Dave Datema
Gepubliceerd op: 09 juli 2018
Verhaalnummer: 46