ROTTERDAM – In sportpaleis Ahoy in Rotterdam is Regilio Tuur wereldkampioen boksen geworden bij de WBO-bond. Hij versloeg de Amerikaan Eugene Speed op punten. Tuur na afloop tegen NRC: “Dit was de beste partij uit mijn carrière”.
Rotterdam, en met name Ahoy, maakte zich op voor een lekkere boksavond. Het sportpaleis was met zesduizend toeschouwers goed gevuld, met de titelstrijd tussen Tuur en Speed als grote publiekstrekker. De goedkoopste kaarten zijn vijftig gulden, de duurste ruim vijfhonderd.
Naarmate de avond vordert neemt de spanning in Ahoy toe. De spanning was zelfs zo groot dat een van de vlaggendames bij het Amerikaanse volkslied, voorafgaan aan de kraker, de Nederlandse vlag omhoog hield.
Fans van Tuur, die logischerwijs ruim in de meerderheid waren, schrokken wel even, toen de Rotterdammer in de derde ronde een wenkbrauwblessure opliep na een onopzettelijke kopstoot van Speed. Het zorgde ervoor dat gedurende de wedstrijd er nog wel eens bloed over het gezicht van de Nederlander liep, maar dat maakte de overwinning des te heroïscher.
“Als ik vandaag had moeten verliezen, dan hadden ze me toch uit de ring moeten dragen. Ik laat me toch echt niet door een wondje van de titel afhouden.”
(Regilio Tuur in NRC Handelsblad, 26-09-1994)
Tuur gaf toe dat hij wel wat last had van de blessure, maar zijn motivatie en scherpte bleef goed. In de tweede ronde was Speed al een keer naar het canvas gegaan na een rechtse hoek. In de derde ronde kreeg Tuur een omstreden waarschuwing voor een stoot onder de gordel, maar ook dat bracht hem niet van zijn spel.
Na de laatste ronde maakte Tuur er al een feestje van in de ring, omdat hij ervan overtuigd was dat hij de wedstrijd had gewonnen. De cijfers bevestigden dat (118-110, 117-109 en 118-108).
(Dit artikel gaat verder onder deze beelden)
‘Winners never quit‘
Tuur vertrok na zijn grootste sportprestatie, het Olympisch Goud van 1988, naar de Verenigde Staten om daar als prof aan de slag te gaan. Zo bokst hij in Madison Square Garden in New York. Drie jaar later volgt zijn eerste (lokale) titel.
“Eerst was het: hij is gek, hij is zo terug”, blikte Tuur in NRC Handelsblad terug op die periode. “Daarna werd het: misschien lukt het hem. Nu ik het bewezen heb, staat men achter me.”
Het doel van Tuur was om in 1990 wereldkampioen te worden. Dat is niet gelukt, maar het uiteindelijke doel bleef wel altijd in beeld. En dat wilde hij nog even benadrukken na afloop.
“Ik heb altijd geloofd dat een mens alles kan waarmaken wat hij droomt. Alleen de meesten hebben niet de kracht om het te doen. Het is simpel: quitters never win and winners never quit.”
(Regilio Tuur, Het Parool, 26-09-1994)
Om die woorden nog even extra kracht bij te zetten, wees Tuur op het petje dat hij tijdens de persconferentie voor zich had liggen. Er stond een tekst op: ‘Don’t dream it, be it’.
Tuur nam alle tijd om iedereen te bedanken die een belangrijke rol heeft gespeeld in zijn carrière. Een speciale plek wordt daarbij ingenomen door ‘Ome’ Jan Schildkamp, die een keiharde, maar ook zeer goede trainer is geweest voor Tuur.
(Dit artikel gaat verder onder deze advertentie)
Wereldtitelstrijd
De titelstrijd in Ahoy was mogelijk, omdat in de boksbond WBO (één van de vier bonden, naast WBC, WBA en IBF) geen titelverdediger meer was. De Amerikaan De La Hoya gaf zijn titel op bij het zwaarvedergewicht, omdat hij zich liet indelen in een andere gewichtsklasse liet indelen.
Zesduizend mensen zagen Tuur en Speed beide een kans om de vrijgekomen titel in te nemen. Die kans greep Tuur vanavond met beide handen aan.
Tuur moet nu binnen negen maanden zijn titel opnieuw verdedigen en de kandidaten schijnen al in d erij te staan. Bokspromotor Bob Arum laat weten dat in januari van komend jaar wordt een wedstrijd gepland tegen de officiële uitdager van de WBO, Arroya (Puerto Rico). In het voorjaar volgt dat Jacobin Yoma (Frankrijk), die Tuur eerder de Europese titel ontnam.
Als deze wedstrijden succesvol verlopen, zegt Arum, dan kunnen ook de kampioenen van andere bonden als de WBC en WBA uitgedaagd worden. Het zorgt er in ieder geval voor dat de kassa bij Regilio Tuur behoorlijk zal rinkelen. “Voor minder dan een half miljoen dollar hoeft hij niet meer in de ring te stappen”, zegt Arum tegen de Telegraaf.
Hoe ging het verder?
Het gaat daarna goed met Regilio Tuur. Hij trouwt, wordt vader en wordt later in het jaar ook nog gehuldigd in Hoogvliet.
Uiteindelijk weet Tuur zes keer zijn titel te verdedigen. In 1997 stopt hij als profbokser. Er volgen nog wat wedstrijden in 2001. In totaal bokste Tuur 51 partijen als profbokser. Daarvan won hij er 46.
Na zijn carrière richt Tuur zich vooral op zijn mode, een andere passie. Maar zijn modezaak gaat failliet. Daarna volgt nog een scheiding, een relatie waarin Tuur zijn vriendin mishandelde (inclusief veroordeling) en een verhuizing terug naar de Verenigde Staten.
In 2014 komt Tuur nog een keer terug naar Holland om mee te doen aan ‘Sterren Springen’.
Bronnen:
NRC Handelsblad – 26-09-1994 – Ahoy in zevende ronde al in kampioenssfeer
Het Parool – 26-09-1994 – Tuur: Van Kasplantje tot wereldkampioen
De Telegraaf – 26-09-1994 – ‘Bloed, zweet en vreugdetranen’
Trouw – 26-09-1994 – Tuur kon en mocht gewoon niet verliezen
Auteur: Dave Datema
Gepubliceerd op: 23-09-2019
Verhaalnummer: 129